در هنگام توافق ازدواج گاها شروطی تعیین میشود که عروس یا داماد ترجیح میدهد به صورت کتبی ثبت شوند تا طرف مقابل در قبال اون شروط موظف باشد و بعدها نتواند از عمل کردن به این شروط شانه خالی کند .
بعضی از این شرط ها عبارتند از حق طلاق ، به طور پیش فرض در قانون اساسی ایران حق طلاق با مرد هست ، مرد میتواند هرموقع که دلش بخواد زنش رو طلاق بده ولی اگر زن تقاضای طلاق بدهد باید کلی ادله و اثبات بیاورد تا بتواند طلاق بگیرد ، حالا اگر در زمان عقد بین زن و مرد توافق بشه که حق طلاق با زن باشد کافی است که به دفترخانه ثبت ازدواج اعلام کنید تا این فانون را در سند ازدواج ثبت کند و آقا داماد زیر آن را امضا کند ، دراین صورت زن میتواند هرموقع که بنا به دلایلی خواست طلاق بگیرد دادخواست خود را به دادگاه اعلام کند و دادگاه هم موظف هست که اجازه ی طلاق را صادر کند.
درمورد قوانین دیگر مثل حق تحصیل ، کار ، خروج از مشور و حضانت فرزند و غیره نیز باید به عقدنامه اضافه شوند . این خقوق علاوه بر اضافه شدن به عقدنامه باید در دفتر ثبت اسناد نیز به صورت رسمی ثبت شوند تا قابل اجرا باشند .